Zoals de meeste paddenstoelen geeft de strofaria de voorkeur aan indirect licht en halfschaduwrijke plaatsen, maar kan wel enkele uren zon per dag verdragen. Hij is echter bang voor droogte, dus geef de voorkeur aan natuurlijk vochtige plaatsen in uw tuin.
De ruwringige strofaria is een gemakkelijk herkenbare paddenstoel met de kenmerken die je hieronder vindt. Houd er echter rekening mee dat het uiterlijk, net als bij alle paddenstoelen, kan variëren afhankelijk van de omgevingsomstandigheden.
Eet het bij twijfel niet en vraag eerst een kenner om bevestiging.
De hoed meet over het algemeen tussen de 5 en 10 cm, maar kan voor de grootste exemplaren tot 20 cm in diameter zijn. In het begin is het bol, maar naarmate het ouder wordt, wordt het platter. Zoals de naam doet vermoeden, heeft de wijn aanvankelijk een wijnrode kleur, die bij rijpheid kan neigen naar lichtbruin of beige, vooral als hij droog is.
De stengel is breed als hij jong is en lijkt kleiner en kleiner naarmate de hoed evolueert. De kleur van de sporen is donkerbruin/paars.
Het vlees is wit, stevig en dik.
Beschrijving wikipedia:
"De hoed, die een diameter tot 20 cm kan hebben, is eerst klokvormig of convex en spreidt zich vervolgens uit terwijl hij vaak lichtjes bolvormig blijft. Hij is een beetje stroperig en onregelmatig bedekt met witachtige velaire resten, en wordt vervolgens met de jaren gebarsten. Het is mahonie tot wijnachtig paarsachtig als het vers is, en geleidelijk bleker, bruin of zelfs bijna crème naarmate het ouder wordt, geler als het droog is. De rand is heel duidelijk opgerold en vervolgens gebogen, en lang aangevuld met velaire resten. De bladen zijn sierlijk en wit De steel, die naar de basis toe gelijk of soms knotvormig is, is tussen de 5 en 18 cm lang en 1 tot 3 cm dik. Hij draagt een aanhoudende bovenste ring, ruim en vliezig, die vaak gesegmenteerd of getand is. aan de onderkant en gegroefd of gestreept aan de bovenkant. Dit is wit, maar wordt snel zwart door sporea. De basis van de voet is verbonden met talrijke witte myceliumkoorden. Het oppervlak is okergeel geel en fijn geschubd boven de ring, en kaal of kroes aan de onderkant. Het vruchtvlees is wit, dik en vrij stevig. Het heeft een zoete of licht bittere en raphanoïde smaak. De geur is aanvankelijk vrij onduidelijk, min of meer metaalachtig, maar naarmate hij ouder wordt, lijkt hij op die van gedroogde eekhoorntjesbrood. De sporea is heel donker grijspaars."
Bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/Stropharia_rugosoannulata
